Ljós þitt og skuggar á víxl sem hafa sýnt sig, bæði með góðu og ýmsu birtust þannig, ég segi dáldið oft þú veist þú veist já þú skilur mig, ekkert er víst nema víst er að ég hef þig. Farðu nú að sofa. Tíminn hann líður og tíminn læknar sárin, grynnist í hylnum þótt ekki hverfi tárin, ég segi dáldið oft ég veit, ég veit, já, ég skil þig, kannski mun líða að því er líða árin, farðu nú að sofa ég veit þú sefur í nótt. Farvegurinn bíður ég bið þess eins að finna'ann, allt fær að rata réttan veg og góðan, ég man þegar söngstu leggstu nú á koddann, augu mín luktust og róna mína fann, farðu nú að sofa, Ég veit þú sefur í nýju húsi í nótt.
ást að eilífu!
